JSI i WG

67 BDH przejęła 4.12.82, w spadku po Szczepie przy KS Astoria, z którego się wywodziła, imię Jerzego Szajnowicza-Iwanowa.

3.1.83 Krąg Instruktorski przy 39 BSH przyjął imię Wincentego Gordona.

Jerzy Szajnowicz-Iwanow

Jerzy Iwanow-Szajnowicz był synem Rosjanina i Polki, ur. 14 grudnia 1911. Matka kilka lat później rozstała się z ojcem i wyjechała do Salonik z drugim mężem, greckim biznesmenem Jannisem Lambrianidisem. Jerzy pozostał w kraju i rozpoczął edukację w szkole oo. Marianów. W wieku 14 lat wyjechał do Salonik do matki i kształcił się dalej we francuskim liceum. Rozpoczął również treningi pływackie i szybko zaczął odnosić sukcesy. W trakcie studiów agronomicznych w belgijskim Louvain został Akademickim Mistrzem Belgii w pływaniu. Na wakacje zawsze przyjeżdżał do kraju, gdzie szybko został członkiem warszawskiego AZS. Był filarem sekcji piłki wodnej, z którą w 1937 r. wywalczył mistrzostwo Polski.

Podczas II wojny jako agent 033B brytyjskiego wywiadu zasłynął z tego, że sam wysadzał niemieckie okręty i statki zaopatrzeniowe. Po trzecim aresztowaniu (dwukrotnie zbiegł) przed hitlerowskim sądem powiedział, że jest Polakiem i że choć jest brytyjskim agentem, walczy także w imieniu swojej ojczyzny. Skazano go na potrójną karę śmierci. 4 stycznia 1943 r. miał zostać stracony wspólnie z kilkoma współpracownikami. Udało mu się jednak pozbyć kajdanek i zaczął uciekać. Po krótkiej strzelaninie został trafiony, przyprowadzony ponownie na miejsce stracenia, gdzie przywiązany zginął rozstrzelany przez pluton egzekucyjny.

Pośmiertnie otrzymał od polskich władz emigracyjnych Order Virtuti Militari. W Grecji jest bohaterem narodowym, jego pomnik stoi w Salonikach. Historię Jerzego Iwanowa-Szajnowicza opisał Stanisław Strumph-Wojtkiewicz w powieści „Agent Nr. 1”, na podstawie której powstał w 1971 r. film sensacyjny pod tym samym tytułem z Karolem Strasburgerem.

Wincenty Gordon

Urodził się i zmarł w Bydgoszczy (31.03.1900 – 2.01.1982). W 1919 roku był współorganizatorem IV Bydgoskiej Drużyny Skautowej im. Jana Kilińskiego. W okresie Powstania Wielkopolskiego razem z członkami swojej drużyny pomagał powstańcom jako łącznik i sanitariusz. Po powrocie Bydgoszczy do Macierzy wiosną 1920 roku został Komendantem Drużyn Skautowych działających w Bydgoszczy. Krótko przed wybuchem II wojny światowej został odznaczony Krzyżem Zasług dla ZHP

Po jej wybuchu walczył w szeregach 1. Dywizji Piechoty Samodzielnej Grupy Operacyjnej ,,Wyszków”. Po porażce Wojska Polskiego w Kampanii Wrześniowej, wrócił w październiku do Bydgoszczy i podjął pracę w Warsztatach Kolejowych (dzisiejsza PESA). Równocześnie działał w konspiracji w Armii Krajowej i w Szarych Szeregach. Jako pracownik zakładów kolejowych podejmował działania sabotażowe.

Po wojnie pracował w Zakładach Energetycznych, zaś w czasie wolnym badał historię Bydgoszczy. Stale publikował w ,,Dzienniku Wieczornym”, jego teksty zostały opublikowane także w ,,Kalendarzu Bydgoskim” Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy. Robił to wszystko z wielką pasją, a z jego dorobku korzystamy do dzisiaj. Został uhonorowany honorowym członkostwem Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy. Honorową odznakę nadało mu też Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Bydgoszczy.